1897 Türk-Yunan Savaşı
Osmanlı Ordusu 1877-1888 Osmanlı-Rus savaşında yenilgiye uğrar.maddi-manevi büyük sıkıntılar içinde ezilir.Padişah Abdülhamit,orduyu güçlendirmek adına kara ve deniz kuvvetlerini güçlendirmeye çalışır.Kara ordusu baştan aşağı yenilenir.O kadar güçlendirilirki ozamanın 1 numaralı kara kuvveti olur.Derken Osmanlı-Yunan Savaşı Başlar.Rus destekli yunan ordusunun,Osmanlı ordusunu dağıtacağına olan inanç sonsuzdur.Ancak;Padişah Abdülhamit;verdiği savaş notası daha Atina'ya ulaşmadan bütün cephelerde savaşı başlatır.Ordumuz;Teselya cephesinde;10 tümen halinde mevzi alır.Tümen Komutanları 1877-1878 Osmanlı-Rus savaşına bizzat katılmış tecrübeli askerlerdir.
Yunanlar bütün güçleriyle saldırdıkları için ilk gün başarılı olurlar.Bazı mevkileri ele geçirirler.Atina;bayram yapmaktadır.4ncü Yunan kolordosu ise,cephemizi ikiye bölmek için saldırır.
Bu hareketi önceden tahmin eden Ethem Paşa;ilk iki gün savunmada kalır.Üçüncü gün ise;21 nisan 1987 tarihinde , bütün cephelerde, aniden hücuma geçer. İlk hamlede, Yunan ordusunun, iki günde aldığı tüm yerler ele geçirilir. İleri harekata hızla devam edilerek, Yunan Prensi Konstantin’in karargahı sıkıştırılır. Savaş, bütün şiddetiyle, akşama kadar sürer. Türk ordusu; komuta disiplini, malzemesi, taktik gücü ile, eski günleri hatırlatacak ölçüde mükemmeldir. Yunan kuvvetleri ise; arkalarına bile bakmadan, Atina’ya kaçarlar. 23 Nisan 1897 Perşembe günü; Milona-Tırnova yolu, Türk kuvvetlerince açılmıştır.
İstanbul, bayram yerine döner. Atina’da ise, ilk günlerin sevinç çığlıkları, yerini kedere ve telaşa bırakmıştır. Panik başlar. Kiliselerde vaazlar verilir, askerlik dışı sınıflar dahi cepheye koşmaya çağrılır. Türk birlikleri ise, yıldırım gibi hareket ederek, ilerler, şehirler peş peşe düşer. Antik çağlarda, İran Kisrası Dara’nın Atina’yı elde etmek için ölüm-kalım savaşı verdiği tarihi geçit olan Termopil önündeki Türk ordusu, 24 saatte bu geçidi geçer.
Derken; Yunanlılar, başta Rus Çarı olmak üzere, bütün koruyucuları olan Batı’lılara koşarlar. Rus Çarı II.Nikola ve bütün diğer devlet başkanları, Padişah II.Abdülhamit’e barış mektupları göndererek, Türk ordusunun ilerlemesini engellemeye çalışırlar. Harekat durdurulur. Yapılan andlaşma sonucu: Teselya, 10 milyon altın ve Girit’deki Yunan kuvvetlerinin çekilmesi gerekir. Ancak; savaşın bitirilmesi ve Türk kuvvetlerinin geri çekilmesi sonucu; Yunanlılar andlaşmasın şartlarına uymazlar. Teselya geri verilmez, 10 milyon altın, 4 milyona iner, Girit’e yerel muhtariyet verilir.
Padişah II.Abdülhamit, barış görüşmeleri hakkında, anılarında şunları yazar.” Barış masasına, zaferimizin karşılığını almamaya mahkum olarak oturduğumuzu biliyordum. Eğer bu savaşı kaybetseydik, Balkanların büyük kısmını Yunan’a vermek zorunda kalacaktık. Büyük devletler, emellerini bir başka bahara ertelediler. bu bile, bizler için bir zaferdi. Yani, uzun bir süre, bizi rahat bırakacaklardı.”
Bir başka bahar, 1912-1913 Balkan Savaşlarında gelir. Bütün Batı Trakya, Yunanistan’a bırakılır. 1919 yılında Anadolu’nun Batı kısmı, Yunan’lıların eline geçer.
Yunanlar bütün güçleriyle saldırdıkları için ilk gün başarılı olurlar.Bazı mevkileri ele geçirirler.Atina;bayram yapmaktadır.4ncü Yunan kolordosu ise,cephemizi ikiye bölmek için saldırır.
Bu hareketi önceden tahmin eden Ethem Paşa;ilk iki gün savunmada kalır.Üçüncü gün ise;21 nisan 1987 tarihinde , bütün cephelerde, aniden hücuma geçer. İlk hamlede, Yunan ordusunun, iki günde aldığı tüm yerler ele geçirilir. İleri harekata hızla devam edilerek, Yunan Prensi Konstantin’in karargahı sıkıştırılır. Savaş, bütün şiddetiyle, akşama kadar sürer. Türk ordusu; komuta disiplini, malzemesi, taktik gücü ile, eski günleri hatırlatacak ölçüde mükemmeldir. Yunan kuvvetleri ise; arkalarına bile bakmadan, Atina’ya kaçarlar. 23 Nisan 1897 Perşembe günü; Milona-Tırnova yolu, Türk kuvvetlerince açılmıştır.
İstanbul, bayram yerine döner. Atina’da ise, ilk günlerin sevinç çığlıkları, yerini kedere ve telaşa bırakmıştır. Panik başlar. Kiliselerde vaazlar verilir, askerlik dışı sınıflar dahi cepheye koşmaya çağrılır. Türk birlikleri ise, yıldırım gibi hareket ederek, ilerler, şehirler peş peşe düşer. Antik çağlarda, İran Kisrası Dara’nın Atina’yı elde etmek için ölüm-kalım savaşı verdiği tarihi geçit olan Termopil önündeki Türk ordusu, 24 saatte bu geçidi geçer.
Derken; Yunanlılar, başta Rus Çarı olmak üzere, bütün koruyucuları olan Batı’lılara koşarlar. Rus Çarı II.Nikola ve bütün diğer devlet başkanları, Padişah II.Abdülhamit’e barış mektupları göndererek, Türk ordusunun ilerlemesini engellemeye çalışırlar. Harekat durdurulur. Yapılan andlaşma sonucu: Teselya, 10 milyon altın ve Girit’deki Yunan kuvvetlerinin çekilmesi gerekir. Ancak; savaşın bitirilmesi ve Türk kuvvetlerinin geri çekilmesi sonucu; Yunanlılar andlaşmasın şartlarına uymazlar. Teselya geri verilmez, 10 milyon altın, 4 milyona iner, Girit’e yerel muhtariyet verilir.
Padişah II.Abdülhamit, barış görüşmeleri hakkında, anılarında şunları yazar.” Barış masasına, zaferimizin karşılığını almamaya mahkum olarak oturduğumuzu biliyordum. Eğer bu savaşı kaybetseydik, Balkanların büyük kısmını Yunan’a vermek zorunda kalacaktık. Büyük devletler, emellerini bir başka bahara ertelediler. bu bile, bizler için bir zaferdi. Yani, uzun bir süre, bizi rahat bırakacaklardı.”
Bir başka bahar, 1912-1913 Balkan Savaşlarında gelir. Bütün Batı Trakya, Yunanistan’a bırakılır. 1919 yılında Anadolu’nun Batı kısmı, Yunan’lıların eline geçer.
Yorumlar
Yorum Gönder